Metody detekcji nieszczelności stosowane w praktyce

Akustyczna detekcja nieszczelności wykorzystuje energię akustyczną lub ultradźwiękową wytwarzaną przez wyciekający gaz znakujący. Metoda ta jest szybka i bardzo prosta. Jednakże, ma ona niski próg detekcji - odpowiednia jedynie dla nieszczelności do 10^-3 mbar.l/s.

Test wykorzystujący uciekające bąbelki (stąd nazwa) jest obecnie powszechnie stosowaną metodą w przemyśle. Jego podstawy są proste - testowany obiekt jest pod ciśnieniem zanurzany w wodzie. Nieszczelność jest stwierdzana na podstawie powstających pęcherzyków powietrza. Możliwe jest również zastosowanie roztworów mydła. Roztwór jest nakładany na powierzchnię testowanego obiektu, która następnie jest obserwowana pod kątem powstających pęcherzyków powietrza. Metoda ta jest prosta i tania. Jest odpowiednia wyłącznie dla dużych wycieków i ma swoje wady. Po skończonym teście produkt pozostaje wilgotny i konieczne jest jego całkowite wysuszenie. Jest to metoda subiektywna i nie pozwala na wykrywanie wielkości wycieku. Jest odpowiednia wyłącznie do nieszczelności większych niż 10^-4 mbar.l/s.

Metoda spadku ciśnienia jest często stosowana w przemyśle. Ta metoda badawcza wymaga kompresora i barometru, jednakże niektóre systemy mogą być bardziej wyszukane, a co za tym idzie bardziej kosztowne. Czułość tej metody jest związana z czasem, ale ogólnie mówiąc, jest ona ograniczana wielkością nieszczelności do 10^-4 mbar.l/s. Zmiany temperatury także ograniczają efektywność tej metody wpływając znacząco na wyniki testów.

Halogenowa detekcja nieszczelności jest stosowana do klimatyzacji i technologi chłodniczych. Ta technologia wykorzystuje detektory nieszczelności na podczerwień do detekcji gazu znakującego - halogenu. Oznacza to, że produkt jest napełniany halogenem, który jest niepraktyczny, drogi i szkodliwy dla środowiska.